zrujnować się

См. также в других словарях:

• zrujnować (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}rujnować (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rujnować się – zrujnować się — {{/stl 13}}{{stl 7}} doprowadzać się do zniszczenia, upadku, utraty czegoś; doprowadzać się do bankructwa przez niewłaściwą politykę finansową : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rujnował się na kosztowne stroje. Ratował zdrowie, rujnując się na leczenie.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zrujnować — dk IV, zrujnowaćnuję, zrujnowaćnujesz, zrujnowaćnuj, zrujnowaćował, zrujnowaćowany 1. «doprowadzić do ruiny, do zniszczenia; zburzyć, zniszczyć» Huragan zrujnował osadę. Dom został zrujnowany w czasie wojny. ◊ Zrujnować zdrowie, nerwy itp.… …   Słownik języka polskiego

• bój się [bójcie się] Boga — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wyrażenie używane w celu zwrócenia komuś uwagi, że robi źle i powinien zastanowić się nad sobą; opamiętaj (opamiętajcie) się, zastanów (zastanówcie) się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bój… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zniszczyć — dk VIb, zniszczyćczę, zniszczyćczysz, zniszcz, zniszczyćczył, zniszczyćczony 1. «zburzyć, zrujnować, spustoszyć» Zniszczyć stare budynki. Pożar zniszczył las. Powódź zniszczyła most. Wróg zniszczył kraj. 2. «uczynić niezdatnym do użytku; znosić,… …   Słownik języka polskiego

• porujnować — dk IV, porujnowaćnuję, porujnowaćnujesz, porujnowaćnuj, porujnowaćował, porujnowaćowany 1. «wiele czegoś kolejno zniszczyć, zrujnować, zburzyć» Domy porujnowane po nalotach bombowych. Czas porujnował wspaniałe budowle. 2. «doprowadzić kolejno do… …   Słownik języka polskiego

• życie — 1. Bez życia «bez zapału, mało energicznie» 2. Brać, traktować życie lekko «być lekkomyślnym, postępować lekkomyślnie, beztrosko, niczym się nie przejmując»: Podziwiał jego odwagę brania życia lekko i nieodpowiedzialnie, jakby to było majowe… …   Słownik frazeologiczny

• obracać — ndk I, obracaćam, obracaćasz, obracaćają, obracaćaj, obracaćał, obracaćany obrócić dk VIa, obracaćcę, obracaćcisz, obróć, obracaćcił, obracaćcony 1. «nadawać czemuś ruch obrotowy, wirujący, kręcić coś (rzadziej kogoś), poruszać czymś w koło»… …   Słownik języka polskiego

• przewrócić — dk VIa, przewrócićcę, przewrócićcisz, przewrócićwróć, przewrócićcił, przewrócićcony przewracać ndk I, przewrócićam, przewrócićasz, przewrócićają, przewrócićaj, przewrócićał, przewrócićany 1. «spowodować upadek (czyjś lub czegoś); wywrócić, obalić …   Słownik języka polskiego

• góra — 1. Brać, wziąć nad kimś górę; być (nad kimś) górą «osiągnąć przewagę nad kimś, zwyciężyć kogoś, mieć lepszą pozycję»: (...) zawsze był górą. Silny, pewny siebie erudyta z lekką skłonnością do protekcjonalizmu. T. Raczek, Pies. 2. Coś bierze nad… …   Słownik frazeologiczny

• zburzyć — dk VIb, zburzyćrzę, zburzyćrzysz, zburz, zburzyćrzył, zburzyćrzony 1. «spowodować rozpadnięcie się czegoś; zniszczyć, zrujnować, rozwalić» Zburzyć stare mury. Bomba zburzyła dom. Zburzone miasto. przen. Zburzyć czyjeś szczęście, spokój. 2.… …   Słownik języka polskiego